Singapore heeft op de mens een beetje dezelfde uitwerking als alcohol: als je er te lang mee doorgaat krijg je er spijt van. Je krijgt van Singapore dan weliswaar geen kater, maar je voelt de stad wel in de portemonnee. Een dag of drie is daarom voldoende om veel te zien, maar er niet noodgedwongen te hoeven blijven om je terugvlucht bij elkaar te bedelen. Een betere optie is om gewoon een busticket te boeken naar buurland Maleisië. En dat deden we.
En hoewel ‘vluchten’ naar Maleisië een beetje klinkt als een noodmaatregel, is dat absoluut niet het geval. Zodra je het stadse Singapore verlaat rij je vrijwel direct een prachtig palmbomenbos in. Veel reizigers combineren Singapore sowieso al met een bezoek aan minimaal één ander land. Niet alleen omdat het een dure bestemming is, maar ook omdat het land Singapore slechts bestaat uit de stad Singapore, een stadstaat dus. Daar ben je zo doorheen natuurlijk.
Onze eerste stop in Maleisië – voordat we naar het strand van Penang vertrekken, te zien op de omslagfoto – is Malakka. Of Melaka. Of Malacca. Ik kom er maar niet uit wat de juiste benaming is. En de Maleisiërs zelf ook niet, lijkt wel. Aan de andere kant passen die verschillende namen wel bij een stad waar je invloeden van over de hele wereld terugvindt.
Zo is Malakka – we gaan voor het gemak voor Malakka – de zoveelste plek in Azië waar je de sporen van de VOC terugziet. Op het Rode Plein in het centrum van de stad, de oorsprong van de bijnaam laat zich raden als je de foto’s onderaan het artikel ziet, staat het Stadthuys vermeld, en op de heuvel erachter vind je op grafstenen prachtige teksten als: Een jaer min drie dagen was dese spruit, doen God de zel (ziel?) deed gaen, het lichaem uit. Arme spruit.
Chinatown’s Live Aid
Tegenwoordig zijn het niet de Nederlanders, maar de Chinezen die een flinke stempel drukken op de stad. Buiten het feit dat ze er ieder vrij en niet-vrij stukje land volstouwen met futuristische woningbouw en het bezig zijn met het verbeteren van de infrastructuur, vormen de Maleisische Chinezen een grote bevolkingsgroep in Malakka. Net zoals in veel andere Maleisische steden heeft daarom ook Malakka een Chinatown, een wijk waar vooral etnische Chinezen wonen.
Dat de combinatie van de zilte zeelucht en een vleugje Chinese cultuur een cocktail is voor het opbloeien van talent blijkt wel in Malakka. Tijdens onze eerste avond in de stad is Chinatown niet alleen het decor van een avondmarkt en een liefdadigheidsactie, maar krijgen Chinese Malakkers (?) de kans hun anonieme leven in te ruilen voor een rock-‘n-roll-bestaan in de spotlights.
In een soort miniversie van Live Aid worden onder andere ABBA en een uitgebreid scala van voor mij onbekende Chinese klassiekers vertolkt. Talent is er soms, enthousiasme altijd. De beelden zeggen meer dan duizend woorden, dus hieronder vind je een parel op het gebied van zang en dans.
Disneyland op drie wielen
Als de overweldigende indrukken van Chinatown je iets te veel worden, kun je het epicentrum der talent gelukkig gemakkelijk verlaten. Door heel Malakka rijden tricycles die je voor weinig geld van A naar B vervoeren. En in tegenstelling tot in veel andere steden, hebben de tricycle-taxichauffeurs in Malakka een leuke, en vooral creatieve manier gevonden om je naar hun fiets te lokken. Niet dwingend en niet op een irritante manier.
De fietsen zijn namelijk uitgedost in een verschillende thema’s. Hello Kitty’s, Minions, Pokémon en voor mij (wederom) onbekende Aziatische cartoonhelden: allemaal zijn ze vertegenwoordigd in de straten van Malakka. Met schreeuwend harde muziek uit de speakers scheuren ze de straathoeken om en staan ze in rijtjes te wachten op het Rode Plein. Een ritje is zeker niet goed voor je gehoor, maar het is functioneel en je begeeft je voor een aantal minuten in een Disneyland op drie wielen.
Lachend denk ik aan de slogan waarmee Maleisië zichzelf graag promoot: Malaysia, truly Asia. Ik vraag me af of Malakka die slogan onderuit haalt of juist bevestigt. Het antwoord laat ik maar even in het midden. Misschien verdwijnen alle excentriciteiten binnen een paar jaar door de bouwwoede van de Chinezen. Of misschien zorgen diezelfde Chinezen er juist voor dat onduidelijkheden over de schrijfwijze van Malakka voor eeuwig tot het verleden behoren; de basis voor een Mollywood lijkt in ieder geval gelegd.